عذاب وجدان ، بدتر از مرگ در بیابان سوزان می باشد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر چه از کوه بالاتر رویم ، چشم انداز گسترده تری می بینیم.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

لطف زن مانند ماسه خطرناک است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هرچه خدایی نیست ، فرو ریختنی است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

یک پرنده کوچک که زیر برگها آواز میخواند برای اثبات خدا کافی است.ویکتور هوگو 

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

بزرگترین آزمون گیرنده ، خداست و کوچکترین آزمون دهنده ، بنده ی خدا.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

روزی جهانیان ،همه دست برادری به یکدیگر خواهند داد و آن روزی است که بدبختی و تیره روزی در گستره جهان یافت نخواهد شد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

از لابه لای شدیدترین تاریکی ها ، نور راستی برافروخته می شود.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

آنچه میگویی بکن و آنچه میکنی بگو! ویکتور

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

لغزش انسان تدریجی است . بدیها در وجود ما ،پای حاضر و آماده و نامرئی دارند .حتی کسانی که از ما با ظاهر پاک و آراسته ، چنین ویژگیهایی دارند. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر نمیخواهی تو را بیازمایند ، کار خود را درست انجام بده . ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر زن پاکدامنی ،زیبا و دلپسند است. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

زندگانی گل است و عشق ، عسل آن. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

هر کس ارزش خود را خود تعیین میکند. ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر چشم و هم چشمی در زندگی بشر نبود ،نه نوآوری میشد نه کشفی.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

عشق ، زیبا و زشت نمیشناسد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

اگر انسان بتواند رنج را نیز به مانند شهری ترک گوید،می تواند خوشبختی را از سر گیرد.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

ازدواج چیز شگفت آوری است،گاه شیران را روباه و گاه روبهان را شیر میکند.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

جان آدمی چه اندوهگین است ،هنگامی که اندوهش از عشق است.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

چقدر باشکوه است که دوستت بدارند و به مراتب باشکوه تر است که دوست بداری!ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

بدون دادگری هیچگونه پیش داوری درست نیست.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

در نوشتن از آنچه دیگران نوشته اند ، نباید یاری خواست ،بلکه از جان و دل خویشتن است که باید یاری جست.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

به کسی عشق بورز که لایق عشق تو باشد نه تشنه عشق … چون تشنه عشق روزی سیراب می شود.ویکتور هوگو

◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊

مانند پرنده باش که روی شاخه سست و ضعیف لحظه ای می نشینید و آواز میخواند و احساس میکند که شاخه می لرزد ،اما به آواز خواندن خود ادامه می دهد زیرا مطمئن است که بال و پر دارد.ویکتور هوگو